مقدمه: بررسي تاريخ تحول حقوق بين الملل وروابط ديپلوماتيک مارابه اين نقطه واقف ميکند که انسانها از دوران قديم با يکديگر روابط سياسي داشته وبراي حفظ وتحکيم منافع ملي ونيل به اهداف خارجي خود ناگذير به برقراري روابط متقابل با ملل همجوار ودور ونزديک بوده اند. حتي منتسکيو درکتاب روح القوانين خود ادعا ميکند که همه ملل حتي قبيله (ايرگوي)که اسيران خود را مي خورند، داراي يک نوع حقو ق بين الملل بوده اند.درمرحله کنوني تکامل بشري،جهان به دو صد واحد تقسيم شده که کشور خوانده مي شوند. چگونه وچرا کشور ها شکل و جمعيت امروزي خود را پيداکرده اند، امري است مربوط به حوادث تاريخي وطرحهاي شخصي .درداخل يک کشور حکومت قانون حکمفرما است وآنان یکه قانون شکني مي کنند، تنبه مي شوند. اما درخارج از قلمرو کشورها چنين قوانين موجود نبوده وانتخاب بين هرج و مرج بين المللي يا وهماهنگي بين المللي عمدتآ برعهده کشورهاي منفرد قرار دارد. کشورها ممکن است درقبال ساير دولتهامسئولانه يا غير مسئولانه، صلحجويانه يا تجاوزکارانه رفتار کنند. حتي يک طرزالعمل منفي يا انزوا طلبانه ممکن است. زیان بار باشد. زيرا هر کشور عضوازيک جامعه است ونه تنها اعما ل بلکه عدم فعاليت اونيز بر همگان تاثير مي گذارد.هدف عمده هر کشور درروابط خود با ساير کشورها عبارت است از:هدايت ونفوذ اين روابط درجهت حد اکثر منافع خويش  اما درعين حال وحتي اگر فقط درجهت منافع خودش هم باشد هر کشور مسئوليت تدوين خط مش خود را نسبت به ساير کشورها واداره روابط خود را براي هماهنگي منافع جهاني برعهده دارد تا بدين ترتيب ازبروز جنگها واتلاف ثروتهاي جهاني جلوگيري نمايد. تدوين سياست خارجي يکي از جنبه هاي سياست ملي بوده ووظيفه سياستمداران است .  درحاليکه مديريت روابط بين المللي وسازش بين ارجحيتهاي متفرقه سياست خارجي ازوظايف ديپلماتها ست.روابط اساس وشالوده ديپلماسي را تشکيل ميدهد. ارتباطات افکار وعقايد بايد بين  کشورها و تاحد فزاينده اي باسازمان هاي بين المللي صورت بگيرد واين هدف ميتواند به طور مستقيم بين روساي دولتها يا به از طريق مکاتبات ويا از طريق سفراء انجام شود. بين کشورهاي بزرگ و کشورهاي همسايه، ديپلماسي دربالاترين سطح خود ميتواند به ساده ترين ومنطقي ترين وجهي بوسيله روساي دولتها از طريق ملاقاتها ي رو برو واز راه مبادله عقايد وافکار يا از راه گفتگو ،استدلال وبحث صورت گيرد. اما روابط ديپلوماتيک بخاطر تنوع وپيچيده گي خود بطور کلي فقط ميتواند غير مستقيم صورت گيرد. قرنها تجربه نشان ميدهد که براي انجام اين منظور وجود شخص سفير امر اجتناب نا پذير است. اما يک سفير به ندرت به تنهايي انجام وظيفه مينمايد. وي ريئس يک ماموريت ديپلوماتيک است که ضمن انجام وظيفه رابطه اساسي وبسيار مهم بين دولت يا بين دولت با سازمانهاي بين المللي را عرضه ميدارد. روابط ديپلوماتيک بين کشور ها ممکن است دراثر هر نوع تماس هاي دوستانه  موجود شناخته شود.زمانیکه هيئتهاي ديپلوماتيک بين طرفين تبادله شود، اين گونه روابط نماينده گي ها،به اساس رضايت متقابل و تفاهم متقابل درمورد وظايف یکه يک هيئت نماينده گي برعهده ميگيرد، تاسيس مي شود.مقررات مربوط به تاسیس ارگانهای روابط بین المللی دول طي قرون گذشته  به طور عام مورد قبول قرار گرفته ودرکنوانسيون 1961 ويانا درباره روابط ديپلوماتيک تدوين شده است.برقراري روابط بوسيله ارگان هاي هر کشور در روابط بين المللي يعني روساي دولتها يا حکومتها،ووزرای امور خارجه وبطور خاص ماموران ديپلوماتيک وقنسولي انجام ميشود.قابل يادآوري است که اين مونوگراف حاوي مطالب ذيل مي باشد که در چندين فصل تدوين ونگارش يافته است:در فصل اول آن ارگانهاي داخلي (ملي )،درفصل دوم آن ارگانهاي خارجي (بين المللي )،درفصل سوم ان از مصئونيت ها ومزايا ي ديپلوماتيک ودر چهارم ان روابط قونسلی بررسی گردیده است.