مقدمه: الحمدلله رب العالمین والصلوة والسلام علی رسولهِ محمد وعلی آلهِ و اصحابهِ و من دعا بدعوتهِ الی یوم الدین و بعد. دین مقدس اسلام یگانه دینی است که به زندگی و حیات انسان ارج و احترام بیشتر میگذارد دلیل روشن این احترام و ارزش به زندگی انسان اینست که خداوند متعال ریختن خون ناحق را برابر با کشتن تمام مردم و جامعه انسانی میداند چنانچه خداوند متعال در قرآنکریم میفرماید : «  من قتل نفس بغیر نفسٍ او فسادٍ فی الارضِ فکأ نّما قتل الناس جمیعاً و من أحیاها فکأ نّماأحیا النّاس جمیعاً » (سوره مائدة آیت 32) ترجمه :«کسیکه به قتل میرساندانسان را بدون نفس و یا در زمین فساد میکند گویا که جمعی  مردمانرا به قتل رسانده  و کسیکه حیات میدهد یک شخصی را گویا که حیات بخشیده است تمامی مردم را . » این امر روی این حکمت استواراست که خداوند متعال انسانرا برای تأمین هدف بزرگی بروی زمین آفریده است و آن هدف بزرگ آبادانی زمین است که به این منظور خداوند متعال خلافت روی زمین را به انسان سپرده است . اما این آبادی و عمران زمین به اثر جنگ ها و زدو خورد ها ی ذات البینی از میان میرود و اصل تمدن و زندگی اجتماعی تحقق نمی یابد روی همین انگیزه دین مقدس اسلام به امت اسلامی دستور میدهد تا در میان خود از صلح و آرامش کار گرفته و از برخود با همدیگر اجتناب ورزند. زیرا معنی و مفهوم کلمه اسلام همان امن و صلح و سلامتی است اما متاسفانه در قرن پنجم هجری در امت اسلامی کسانی قد علم کردند که به خاطراغراض شخصی ،مادی ، سیاسی ، وحرص و علا قه مندی به خاطر بدست آوردن این اهداف نامشروع، صلح ، امن ، عدالت اجتماعی ، و بالآخره اسلام را به تعالیم وهدایات زرین آن از امت اسلامی دور کردند که تا اکنون این بدبختی دامن گیر امت اسلامی بوده و هنوز هم ادامه دارد . این کار نه تنهاتمدن،آبادی،صلح وآسائش راازمسلمانان گرفته بلـــکـه برای عناصر مغرض و ماجراجوی کفری و غیر اسلامی زمینه را چنان مساعد ساخته که با دیدن اعمال و گفتار این مسلمانان نا آگاه از اسلام و منحرف از تعالیم اسلامی ، انتقادهای را بر اسلام وارد نموده و امت اسلامی را از زندگی صلح آمیز به دور نگه دارند. با وجود این تلاش های مغرضانه ما می بینیم که درده قرن گذشته در امت اسلامی یک تعداد از خیراندیشان مؤمن و مصلح  بطور پیگیر و تمام عیار برای اعاده صلح و امنیت تا حدود توان خود به امت اسلامی تلاش بخرچ دادند و این مساعی و تلاش های آنها ثمربخش وبارور بوده و به مسلمانان آسایش و سکون را باز گردانیده است و این سلسله تا اکنون براه خود ادامه داده ودرآینده نیز ان شاء الله ادامه خواهد یافت. زیرا تجربه نشان داده است که در هر عصر بعض از مردم به اثر اغوای نفسی و شیطانی در میان جامعه در راه زندگی صلح آمیز مانع واقع میگردند که اوضاع آشفته و غم انگیز کشور عزیز ما نمونه ای از آنست . اینک این مونوگراف را که تحت عنوان «اهمیت صلح در جامعه اسلامی» است به شمول موضوعات مقدمه ،و موضوعات دیگری که در دوفصل گنجانیده شده که فصل اول آن شامل مفهوم صلح،شروط صلح، فضایل صلح ، اقسام وانواع آن ،حکمیت درصلح، پیامدهای صلح در جامعه وفصل دوم آن راجع به تحقیقات که شورای عالی صلح پیرامون صلح در افغانستان کرده اند و مواد های دیگری است که اهمیت صلح را در افغانستان نشان میدهد و در اخیر نتیجه گیری آن است برشته تحریرمیگیریم وازخداوندخواهان توفیق مزیدمیباشم تااینکه بنده رایاری نموده بتوانم حق این موضوعات را ادا نمایم.