بررسی تأثیر توانمندسازی بر منابع انسانی و پیامد آن در یک سازمان (مطالعه موردی پوهنتون کابل)
سال
: 2021.01.05ګروه ها
: مدیریتقیمت
: 1500تعداد صفات
: 151کد فایل
: 812مقطع
: ماستری
مدیریت منابع انسانی، رشتهای از مطالعات تحقیقاتی است که در زمینه مدیریت و روانشناسی صنعتی و سازمانی از محبوبیت بالایی برخوردار است. درواقع مدیریت منابع انسانی با علومی چون مدیریت رفتار، روانشناسی صنعتی (روانشناسی کار)، اقتصاد نیروی انسانی، آمار و کامپیوتر ارتباطی تنگاتنگ دارد. بهعبارتدیگر مدیریت منابع انسانی عبارت است از فرایند کار کردن با افراد، بهطوریکه این افراد و سازمانشان به توانمندی کاملی دست یابند، حتی زمانی که تغییر، نیاز به کسب مهارتهای جدید، تقبل مسئولیتهای جدید و شکل جدیدی از روابط را ملزم باشد. درواقع مدیریت منابع انسانی استفاده از نیروی انسانی در جهت اهداف سازمان است و شامل فعالیتهایی نظیر کارمندیابی و جذب، آموزش، حقوق و دستمزد و روابط سازمانی میشود. مدیریت منابع انسانی تابعی در سازمان است که عملکرد کارکنان را در خدمترسانی به اهداف استراتژیک کارفرما، بهحداعلا میرساند. مدیریت منابع انسانی به دنبال یافتن چگونگی مدیریت افراد در سازمانها، با تمرکز بر سیاستها و سیستمها میباشد. واحدها و بخشهای مدیریت منابع انسانی، خصوصاً مسئول عدهای از فعالیتها، ازجمله استخدام، آموزش و توسعه، ارزیابی عملکرد و پاداش و جزا میباشد. همچنین مدیریت منابع انسانی به روابط صنعتی توجه دارد که همان تعادل در اعمال سازمانی با قوانین ناشی از بحثهای بین کارکنان و مدیران و قوانین دولتی میباشد. مدیریت منابع انسانی محصول جنبش روابط بشری در اوایل قرن بیستم میباشد، زمانی که محققان شروع به مستندسازی روشهای ایجاد ارزشهای کسبوکار بهوسیله مدیریت استراتژیک نیروی کارکردند. این تابع در ابتدا تحت تأثیر کارهای معاملاتی، مانند سازمان حقوق و مزایا بود، اما با توجه به جهانیشدن، تقویت شرکتها، پیشرفت تکنولوژی و تحقیقات بعدی، اکنون مدیریت منابع انسانی بر ابتکارات استراتژیک مانند ادغام و تملیک، مدیریت استعداد، برنامهریزی جانشینی روابط صنعتی و روابط کاری، چندگانگی فرهنگ و گنجایش میباشد. در محیط کاری فعلی، تمام شرکتهای جهانی بر ابقای استعداد و آگاهی نیروی کار تمرکز دارند. تمام شرکتها میکوشند تا ترک خدمت کارکنان را کاهش دهند و آگاهی آنان را ارتقاء بخشند. استخدام نیروی کار تازه نهتنها هزینههای بالایی به بار میآورد، بلکه خطر آمدن افرادی را که نتوانند جای فردی را که قبلاً در آن منصب کار میکرد، پر کنند را افزایش میدهد. هر سازمانی به افراد آموزشدیده و متخصص که یکی از مؤثرترین عوامل در توسعه اقتصادي، اجتماعی و فرهنگی هر کشور به شمار میرود نیاز دارد تا مأموریت خود را به انجام برساند. اگر توانائیهای کارکنان موجود سازمان پاسخگوي این نیاز باشد آموزش ضرورت چندانی ندارد اما اگر کارکنان سازمان داراي دانش، اطلاعات، مهارتهای لازم و مناسب نباشند سازمان را دچار مشکلات و ضایعات عدیده مالی واداری و غیره خواهند کرد. ازآنجاکه تکنولوژي بهسرعت رشد میکند بنابراین کارکنان متخصص و ماهر هم در زمان کوتاهی پس از استخدام نیازمند دریافت دانش و مهارت میباشند. دگرگونیهای ناگهاني، نياز به كيفيت و خدمات پس از فروش و وجود منابع محدود و... زير فشارهاي زيادي قرار دارند. پس از سالها تجربه، دنيا به اين نتيجه رسيده است كه اگر سازماني بخواهد در اقتصاد و امور كاري خود پيشتاز باشد و در عرصه رقابت عقب نماند بايد از نيروي انساني متخصص، خلاق و باانگيزه بالا برخوردار باشد. منابع انساني اساس ثروت واقعي يك سازمان را تشكيل میدهند. بين سرمایهها انسانی و بهرهوری در سازمانها رابطهای مستقيم وجود دارد. ا ز دغدغههای مهم بنگاههای اقتصادي موفق جهان، گردآوري سرمايه انساني فرهيخته و خردورزي است كه قادر به ايجاد تحول در سازماني كه به آن متعلقاند، باشند. سازمانهای امروز تحت تأثیر عواملي از قبيل افزايش رقابت جهاني، سازندگي موجب پيشرفت فرد و همسويي با سازمان خواهد شد. بنابراين لازمه دستيابي به هدفهای سازمان، مديريت مؤثر اين منابع باارزش آموزش نیروي انسانی سرمایهگذاری پرسودی به شمار میآید که بازده آن درواقع یک امر حیاتی و اجتناب ناپذیر است که باید بهطور مستمر در سازمان موردتوجه قرار گیرد، چراکه آموزش یکی از راههای اصولی و منطقی هدایت تلاشهای کارکنان در سازمان است و باعث بهکارگیری استعدادهاي نهفته، بهکاراندازی قدرت تخیل و به وجود آمدن حسن انعطافپذیری فکري لازم در کارکنان خواهد شد. بناً استفاده از تواناییهای بالقوه منابع انساني براي هر سازماني مزيتي بزرگ به شمار میرود. درب هر هوری فردي، سازمان از مجموعه استعدادها و تواناییهای بالقوه فرد بهمنظور پيشرفت سازمان استفاده میکند و با بالفعل درآوردن نيروهاي بالقوه و استعدادهاي شگرف در جهت تحقق اهداف سازمان میباشد. توانمندسازي کارکنان یکی از تکنیکهای مؤثر براي افزايش بهرهوری كاركنان و استفاده بهينه از ظرفيت و تواناییهای فردي و گروهي آنها در راستاي اهداف سازماني است. توانمندسازي فرايندي است كه در آن از طريق توسعه و گسترش نفوذ و قابليت افراد و تیمها به بهبود و بهسازي مستمر عملكرد كمك میشود. بهعبارتدیگر توانمندسازي يك راهبرد توسعه و شكوفايي سازماني است. در اين تحقیق با يك رويكرد كاربردي به مفهوم توانمندسازي كاركنان، به توضيح و تبيين ابعاد اين مفهوم، تعاريف، ویژگیهای سازماني كاركنان توانمند، عوامل مؤثر بر توانمندسازي، دستاوردها و موانع موجود در سازمانها به آن پرداختهشده است؛ و سعي بر اين بوده است كه با پرهيز از بحثهای پراكنده و حاشیهای براي سازماني كه مديريت آن درصدد بهبود تواناییهای كاركنان خويش است، چارچوبها و روشهای دستيابي به اين هدف تبيين شود. مدیریت منابع انسانی، رشتهای از مطالعات تحقیقاتی است که در زمینه مدیریت و روانشناسی صنعتی و سازمانی از محبوبیت بالایی برخوردار است. درواقع مدیریت منابع انسانی با علومی چون مدیریت رفتار، روانشناسی صنعتی (روانشناسی کار)، اقتصاد نیروی انسانی، آمار و کامپیوتر ارتباطی تنگاتنگ دارد. بهعبارتدیگر مدیریت منابع انسانی عبارت است از فرایند کار کردن با افراد، بهطوریکه این افراد و سازمانشان به توانمندی کاملی دست یابند، حتی زمانی که تغییر، نیاز به کسب مهارتهای جدید، تقبل مسئولیتهای جدید و شکل جدیدی از روابط را ملزم باشد. درواقع مدیریت منابع انسانی استفاده از نیروی انسانی در جهت اهداف سازمان است و شامل فعالیتهایی نظیر کارمندیابی و جذب، آموزش، حقوق و دستمزد و روابط سازمانی میشود. مدیریت منابع انسانی تابعی در سازمان است که عملکرد کارکنان را در خدمترسانی به اهداف استراتژیک کارفرما، بهحداعلا میرساند. مدیریت منابع انسانی به دنبال یافتن چگونگی مدیریت افراد در سازمانها، با تمرکز بر سیاستها و سیستمها میباشد. واحدها و بخشهای مدیریت منابع انسانی، خصوصاً مسئول عدهای از فعالیتها، ازجمله استخدام، آموزش و توسعه، ارزیابی عملکرد و پاداش و جزا میباشد. همچنین مدیریت منابع انسانی به روابط صنعتی توجه دارد که همان تعادل در اعمال سازمانی با قوانین ناشی از بحثهای بین کارکنان و مدیران و قوانین دولتی میباشد. مدیریت منابع انسانی محصول جنبش روابط بشری در اوایل قرن بیستم میباشد، زمانی که محققان شروع به مستندسازی روشهای ایجاد ارزشهای کسبوکار بهوسیله مدیریت استراتژیک نیروی کارکردند. این تابع در ابتدا تحت تأثیر کارهای معاملاتی، مانند سازمان حقوق و مزایا بود، اما با توجه به جهانیشدن، تقویت شرکتها، پیشرفت تکنولوژی و تحقیقات بعدی، اکنون مدیریت منابع انسانی بر ابتکارات استراتژیک مانند ادغام و تملیک، مدیریت استعداد، برنامهریزی جانشینی روابط صنعتی و روابط کاری، چندگانگی فرهنگ و گنجایش میباشد. در محیط کاری فعلی، تمام شرکتهای جهانی بر ابقای استعداد و آگاهی نیروی کار تمرکز دارند. تمام شرکتها میکوشند تا ترک خدمت کارکنان را کاهش دهند و آگاهی آنان را ارتقاء بخشند. استخدام نیروی کار تازه نهتنها هزینههای بالایی به بار میآورد، بلکه خطر آمدن افرادی را که نتوانند جای فردی را که قبلاً در آن منصب کار میکرد، پر کنند را افزایش میدهد. هر سازمانی به افراد آموزشدیده و متخصص که یکی از مؤثرترین عوامل در توسعه اقتصادي، اجتماعی و فرهنگی هر کشور به شمار میرود نیاز دارد تا مأموریت خود را به انجام برساند. اگر توانائیهای کارکنان موجود سازمان پاسخگوي این نیاز باشد آموزش ضرورت چندانی ندارد اما اگر کارکنان سازمان داراي دانش، اطلاعات، مهارتهای لازم و مناسب نباشند سازمان را دچار مشکلات و ضایعات عدیده مالی واداری و غیره خواهند کرد. ازآنجاکه تکنولوژي بهسرعت رشد میکند بنابراین کارکنان متخصص و ماهر هم در زمان کوتاهی پس از استخدام نیازمند دریافت دانش و مهارت میباشند. دگرگونیهای ناگهاني، نياز به كيفيت و خدمات پس از فروش و وجود منابع محدود و... زير فشارهاي زيادي قرار دارند. پس از سالها تجربه، دنيا به اين نتيجه رسيده است كه اگر سازماني بخواهد در اقتصاد و امور كاري خود پيشتاز باشد و در عرصه رقابت عقب نماند بايد از نيروي انساني متخصص، خلاق و باانگيزه بالا برخوردار باشد. منابع انساني اساس ثروت واقعي يك سازمان را تشكيل میدهند. بين سرمایهها انسانی و بهرهوری در سازمانها رابطهای مستقيم وجود دارد. ا ز دغدغههای مهم بنگاههای اقتصادي موفق جهان، گردآوري سرمايه انساني فرهيخته و خردورزي است كه قادر به ايجاد تحول در سازماني كه به آن متعلقاند، باشند. سازمانهای امروز تحت تأثیر عواملي از قبيل افزايش رقابت جهاني، سازندگي موجب پيشرفت فرد و همسويي با سازمان خواهد شد. بنابراين لازمه دستيابي به هدفهای سازمان، مديريت مؤثر اين منابع باارزش آموزش نیروي انسانی سرمایهگذاری پرسودی به شمار میآید که بازده آن درواقع یک امر حیاتی و اجتناب ناپذیر است که باید بهطور مستمر در سازمان موردتوجه قرار گیرد، چراکه آموزش یکی از راههای اصولی و منطقی هدایت تلاشهای کارکنان در سازمان است و باعث بهکارگیری استعدادهاي نهفته، بهکاراندازی قدرت تخیل و به وجود آمدن حسن انعطافپذیری فکري لازم در کارکنان خواهد شد. بناً استفاده از تواناییهای بالقوه منابع انساني براي هر سازماني مزيتي بزرگ به شمار میرود. درب هر هوری فردي، سازمان از مجموعه استعدادها و تواناییهای بالقوه فرد بهمنظور پيشرفت سازمان استفاده میکند و با بالفعل درآوردن نيروهاي بالقوه و استعدادهاي شگرف در جهت تحقق اهداف سازمان میباشد. توانمندسازي کارکنان یکی از تکنیکهای مؤثر براي افزايش بهرهوری كاركنان و استفاده بهينه از ظرفيت و تواناییهای فردي و گروهي آنها در راستاي اهداف سازماني است. توانمندسازي فرايندي است كه در آن از طريق توسعه و گسترش نفوذ و قابليت افراد و تیمها به بهبود و بهسازي مستمر عملكرد كمك میشود. بهعبارتدیگر توانمندسازي يك راهبرد توسعه و شكوفايي سازماني است. در اين تحقیق با يك رويكرد كاربردي به مفهوم توانمندسازي كاركنان، به توضيح و تبيين ابعاد اين مفهوم، تعاريف، ویژگیهای سازماني كاركنان توانمند، عوامل مؤثر بر توانمندسازي، دستاوردها و موانع موجود در سازمانها به آن پرداختهشده است؛ و سعي بر اين بوده است كه با پرهيز از بحثهای پراكنده و حاشیهای براي سازماني كه مديريت آن درصدد بهبود تواناییهای كاركنان خويش است، چارچوبها و روشهای دستيابي به اين هدف تبيين شود.
فهرست
عناوین صفحات
فصل اول
طرح تحقیق
۱-۱. بیان مسئله 2
۱-۲. اهمیت و ضرورت تحقيق 4
۱-۳. كاربردهاي متصور از تحقيق 5
۱-۴. پیشینه تحقیق 6
۱-۵. اهداف تحقیق 7
۱-۶. سؤالهای تحقیق 8
۱-۷. فرضیه های تحقیق 8
۱-۸. جنبه نوآوري و جديد بودن 8
۱-۹. روش اجرای تحقیق 9
۱-۱۰. روش و ابزار گردآوری اطلاعات 9
۱-۱۱. جامعه موردمطالعه 9
فصل دوم
ادبیات تحقیق
مقدمه 11
۲-۱. مفهوم شناسی منابع انسانی 13
۲-۲. اهميت منابع انسانی 13
۲-۳. ابعاد توسعه منابع انسانی 15
۲-۴. وظایف منابع انسانی 17
۲-۵. تعریف و مفهوم مدیریت منابع انسانی 17
۲-۶. فلسفه مدیریت منابع انسانی 18
۲-۷. مدیریت منابع انسانی و مدیریت کارکنان 18
۲-۸. اهمیت دانش مدیریت منابع انسانى 19
۲-۹. اهداف مدیریت منابع انسانى 21
۲-۱۰. وظایف مدیریت منابع انسانى 21
۲-۱۱. وظایف اجرایى مدیریت منابع انسانى 22
۲-۱۱-۱. برنامهریزی نیروى انسانى، کارمندیابى و گزینش 22
۲-۱۲. اهداف مدیریت منابع انسانی 22
۲-۱۳. توانمندسازی 23
۲-۱۳-۱. تاریخچه و تعریف توانمندسازی 24
۲-۱۳-۲. دلایل توانمندسازي کارکنان 27
۲-۱۳-۳. ابعاد توانمندسازی 27
۲-۱۳-۴. ارتباط توانمندسازی کارکنان و آموزش 28
۲-۱۳-۵. ارتباط فرهنگسازمانی با توانمندی 29
۲-۱۳-۶. ارتباط توانمندی با محیط رقابتی 29
۲-۱۳-۷. اصول توانمندسازی 29
۲-۱۳-۸. اهميت و ضرورت توانمندسازی كاركنان در سازمانها 31
۲-۱۳-۹. انواع مرزهای توانمندسازی 35
۲-۱۳-۱۰. توانمندسازی بهعنوان تفویض اختيار 40
۲-۱۳-۱۱. توانمندسازی بهعنوان ایجاد انگيزش 40
۲-۱۳-۱۲. توانمندسازی روانشناختی 41
۲-۱۴. آموزش و توسعه نیروى انسانى 41
۲-۱۴-۱. نظام جبران خدمات و انگیزه 42
۲-۱۴-۲. نظام ارزیابى عملکرد 42
۲-۱۴-۳. پرورش زندگى شغلى 42
۲-۱۴-۴. ایمنى و سلامتى روانى و جسمى 43
۲-۱۴-۵. بهبود ارتباطات منابع انسانى 43
۲-۱۴-۶. اقدامات عملی برای توانمند کردن کارکنان 43
۲-۱۵. موانع توانمندسازی 45
۲-۱۵-۱. فقدان امنيت شخصی 45
۲-۱۵-۲. نياز به کنترل 46
۲-۱۶. عوامل مؤثر در فرايند توانمندسازی كاركنان 46
۲-۱۶-۱. مدلهای توانمندسازی 48
۲-۱۷. فرآیند توانمندسازی 49
۲-۱۷-۱. توانمندسازی بهعنوان رویکردی شناختی 50
۲-۱۷-۲. رهنمودهايی برای اجرای توانمندسازی 51
۲-۱۸. آموزش و توانمندسازی 55
۲-۱۸-۱. انواع آموزش 58
۲-۱۸-۲. ساختار آموزش در توانمندسازی 59
۲-۱۸-۳. مؤلفههای نگرشها 60
۲-۱۸-۴. ویژگیهای منبع تغییردهنده نگرش 60
۲-۱۸-۴-۱. انواع نگرش 61
۲-۱۸-۴-۲. رهبری و توانمندسازی 62
۲-۱۸-۵. اهداف آموزش 72
۲-۱۸-۶. عوامل مؤثر بر فعالیتهای آموزشى 74
۲-۱۸-۷. فرآیند آموزش 77
۲-۱۸-۷-۱. پرورش مدیریت (35) 81
۲-۱۸-۷-۲. فنون و ابزارهاي خلق توانمندی در سازمانها 86
فصل سوم
روش تحقیق
مقدمه 90
۳-۱. بررسی نوع پژوهش 90
۳-۲. روش تحقیق 91
۳-۳. روش جمع آوری داده ها و اطلاعات 92
۳-۴. جامعه آماری 95
۳-۵. روش نمونه گیری 95
۳-۶. حجم نمونه 96
۳-۷. تکنیکهای آزمون داده ها 97
۳-۸. خلاصه فصل سوم 97
فصل چهارم
تجزیهوتحلیل اطلاعات
مقدمه 100
۴-۱. مشخصات پاسخدهندگان 100
۴-۲. نظریات پاسخدهندگان 106
نتیجهگیری 129
پیشنهادات 133
مأخذ و منابع 134
ماخذ و منابع
1. ابطحی، سید حسین. (۱۳۸۷). آموزش بهسازی منابع انسانی. موسسه مطالعات و برنامهریزی آموزشی.
2. ابطحی، سید حسین و عابسی، سعید. (1386). توانمندی کارکنان. کرج: موسسه تحقیقات و آموزش مدیریت.
3. آذر، عادل و مومنی، منصور. (۱۳۸۵). آمار و کاربرد آن در مدیریت، جلد دوم. سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت).
4. آذري نیا، محمدعلی. (۱۳۸۷). توانمندسازي كاركنان كلید افزایش بهره وري. روزنامه سرمایه شماره ۸۱۰.
5. استوارت، جیم و همکاران. (1385). پرورش منابع انسانی و سازمانهای یادگیرنده در اروپا. ترجمه: غلامزاده و قلیچ لی. تهران: انتشارات فراز اندیش سبز.
6. اسعدی وانقی، حسین. (۱۳۹۱). تاثیر عوامل توانمندسازی کارکنان برافزایش عملکرد نیروی انسانی.
7. اسلامیه، فاطمه. (1388). فصلنامه تخصصی در حوزه مدیریت بازار.
8. اسمعیل لو، سجاد و خان، احمدی (1387). سبک رهبری خدمت گذار. ماهنامه تدبیر شماره 193.
9. آقایار، سیروس. (1382). توانمندسازی روش نوین در محیط رقابتی، تدبیر شماره 138.
10. امیرخانی، امیرحسین. (۱۳۸۵). توانمندسازي، روانشناختی منابع انسانی، دیدگاهها و ابعاد. مجموعه مقالات سومین کنفرانس توسعه منابع انسانی. تهران: انتشارات آهار و مؤسسه آموزش عالی پژوهشی تأمین اجتماعی.
11. بابایی، علی اکبر، خلیلی، مریم. (۱۳۸۱). تواناسازی کارکنان سرمایه بی جایگزین، تدبیر شماره ۱۲۹.
12. بابایی، علی اکبر و همکاران. (۱۳۸۱). تواناسازی کارکنان. سرمایهگذاری جایگزین، مجله تدبیر شماره 1381.
13. بالینکهام، مارکوس و دونالد، کلینتون. (1384). کشف توانمندیها "گام دوم ". ترجمه: عبدالرضا، رضایی. ناشر: مدیریت افراد.
14. بلانچارد، کنت و دیگران. (۱۳۸۷). مدیریت تواناسازي کارکنان. ترجمه: مهدي ایراننژاد پاریزي، تهران، ایران: نشر مدیران.
15. پورکیانی، مسعود و پیر مرادی، نسرین. (1387). توانمندسازی و تحول سازمانی. ماهنامه تدبیر 195.
16. جزینی، علیرضا. (1385). عوامل مؤثر در توانمندسازی. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه تربیت مدرس.
17. جعفری قوشچی، بهزاد. (۱۳۸۰). راههای تواناسازی کارکنان، تدبیر شماره ۱۱۹.
18. جوادین، رضا. (1385). مدیریت منابع انسانی و اداره امور کارکنان. ایران، تهران: ناشر نگاه دانش.
19. جی دوبرین،اندو. (1387). روانشناسی کاربردی اثربخشی فردی و سازمانی. ترجمه طهران: غلام رضا معمار زاده و گودرزی، حجت – قیانی، البرز – نشر اندیشههای گوهربار.
20. حافظ نیا، محمدرضا. (1380). مقدمه بر روش تحقیق در علوم انسانی. سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی (سمت).
21. حرآبادی فراهانی، مجید. (1385). بررسی رابطه بین ساختار سازمانی و توانمندی کارکنان. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه تهران، ایران.
22. حسن پور، اکبر، عباسی، طیبه و نوروزي، مجتبی. (۱۳۹۰). بررسی نقش رهبري تحولآفرین در توانمندسازي کارکنان. مجله پژوهشهای مدیریت در ایران، دوره 15، شماره 1 ۱۳۹۰.
23. حقیقی، محمدعلی، رحیمی، نیک اعظم و برهانی، بهاءالدین (1386). مدیریت رفتارسازمانی. انتشارات ترمه.
24. خیراندیش، مهدی. (۱۳۸۳). آینده مدیریت منابع انسانی، تدبیر شماره ۱۵۲.
25. دسلر، گوي. (۱۳۸۱). مباني مديريت جلد 2. مترجم: داوود مدني، تهران، نشر قوس، چاپ سوم.
26. دسترنج، حكمت اﷲ. (1383). توانمندسازی و فناوري اطلاعات. مجله تدبير، شماره 145.
27. دنیس، تی جیف و سینتیادی، اسکات (1375). توانمندسازی ایجاد نیروی کار متعهد. مترجم: محق، مرتضی. ایران: ناشر سازمان بهرهوری و بصیر.
28. دعایی، حبیب ا. (۱۳۷۷). مديريت منابع انساني. ایران، مشهد: نشر دانشگاه فردوسي مشهد.
29. رابینز، استیفن. (1385). مبانی سازمانی. ترجمه: امیدواران، فرزاد، رئیسی فر، کامیار. ایران: موسسه کتاب مهربان نشر.
30. رابینز، استیفن. (1386). رفتارسازمانی. مترجم: پارسائیان، علی. جلد اول.
31. رابینز، استیفن. (1386). رفتارسازمانی. مترجم: پارسائیان، علی. جلد دوم.
32. رابینز، استیفن. (1386). رفتارسازمانی. مترجم: پارسائیان، علی. جلد سوم.
33. راسل، ال، ایکاف. (۱۳۸۴). بازآفرینی سازمان طرحی برای سازمان در سده 21 – ترجمه: شریعتی، تقی ناصر، مردانی گیوی، اسماعیل، مریدی، سیاوش. ناشر: سازمان مدیریت صنعتی.
34. رجایی پور، سعید. (1387). مفاهیم و راهبردهای توانمندسازی کارکنان.
35. رضائیان، علی. (1380). مبانی سازمان و مدیریت. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت).
36. رضینی، سمیه. (1384). توانمندسازی منابع انسانی شرکت نفت. پایان نامه کارشناسی ارشد.
37. روزن بلوم، دیوید اچ. (۱۳۸۷). ((مدیریت دولتی)). ایران: تهران، مهربان نشر.
38. ریچارد دام، بسترزولیمان و دبلیو، پورتر. (1372). انگیزش و رفتار در کار. ترجمه: سید امین اله علوی. جلد اول. ناشر: مرکز آموزش مدیریت دولتی.
39. ساجدی، فضل الله و اعظم، امیدواری. (۱۳۸۵). بررسي عوامل مؤثر بر توانمندسازي كاركنان به همراه پرسشنامه طراحیشده جهت اولویتبندی عوامل. هفتمین كنفرانس بینالمللی مدیران كیفیت، ایران، تهران.
40. سایت دانشگاه علوم پزشکی مشهد. (1387). مدیریت. توسعه سازمان و منابع انسانی (رمز توانمندسازی).
41. سایت دانشکده دامپزشکی. (1387). دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان فارس، ایران.
42. سبحانی نژاد، مهدی، شهایی، بهنام و یوزباشی، علیرضا. (1385). سازمان یادگیرنده مبانی نظری، الگوهای تحقیق و سنجش. ایران، تهران: یسطرون.
43. سلطانی، ایرج. (1386). نقش توسعه منابع انسانی در کارایی واثربخشی فرایندهای سازمانی. فصلنامه مدیریت فردا سال اول شمارههای 3 و 4.
44. سعادت، اسفندیار. (1375). مدیریت منابع انسانی. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت).
45. شریعتمداری، مهدی. (1383). ضرورت و نقش آموزش در بهسازی نیرو و توسعه در هزاره سوم. فصلنامه علمی خرد، دانشگاه آزاد اسلامی گرمسار – شماره 90.
46. ص ج، سینجر مارک ج. (1387). مدیریت منابع انسانی. ترجمه آل آقا، فریده. مرکز آموزش مدیریت دولتی.
47. طالبیان، احمدرضا. (۱۳۸۲). تغییر سازمانی راهبردی با رویكردی نظام گرا. ماهنامه تدبیر، انتشارات سازمان مدیریت صنعتی، شماره 118، ص 38.
48. عباس زادگان، محمد ترکزاده، جعفر. (1379). نیازسنجی آموزشی در سازمانها. تهران: انتشارات.
49. عبدالهی، بیژن و نوه ابراهیم، ا.(1385). توانمندسازی کارکنان، تهران: نگاه نو.
50. عبداللهي، بيژن. (1385). نقش خودكارآمديدر توانمندسازي كاركنان، مجله تدبير، شماره 168 19.
51. عرفان منش، محمود. (1386). تغيير چيست، پايگاه اطلاعـات صـنعتي ايـران.
52. فتحی، کورش. (1384). برنامهریزی آموزش ضمن خدمت کارکنان. سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها.
53. فیضی، طاهره. (1386). مبانی سازمان مدیریت. دانشگاه پیام نور، تهران: ایران.
54. کرامتی، محمد رضا، قربانی، محمود. (1381). گروههای مشارکتی موفق در سازمان. پایگاه علمی مقالات مدیریت. استفاده از منبع تدبیر شماره 14 سال.
55. کیت، هریل و نفیسه، معتکف. (1386). آنچه اهمیت دارد نگرش توست. انتشارات هو فرشیوه.
56. قاسمی، جعفر. (1388). توانمندسازی. سايت: http://www.aftab.ir
57. قنبری، حسین. (۱۳۸۶). بررسی عوامل مؤثر بر توانمندسازی منابع انسانی در شرکت بهرهبرداری و توزیع آب گلستان. مرکز آموزش مدیریت دولتی استان گلستان، پایان نامه کارشناسی ارشد.
58. مدنی، داوود. (1374). فنون امور استخدامی. دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
59. مدنی، داوود. (1370). مقدمهای بر تئوریهای سازمان و مدیریت. ایران: تهران، دانشگاه پیام نور.
60. میر سپاسی، ناصر. (1381). مدیریت استراتژیک منابع انسانی و روابط کار. انتشارات میر.
61. نصر زاده گروی، مهدی و سودمند، روزبه. (1386). نقش و اهمیت توانمندسازی در اجرای اثربخش و موفق مدیریت عملکرد در سازمانها. سومین کنفرانس ملی مدیریت عملکرد: جهاد دانشگاهی.
62. وتن دیویدای و کیم ای، کمرون. (۱۹۹۹). مهارتهای کسب قدرت و اعمال نفوذ. ترجمه: محمدعلی.
63. هامفریز، جان. (1382). مدیریت تیمهای موفق. ترجمه: نجفی توانا، داوود. ایران، تهران: ناشر موسسه کتاب مهربان نشر.
64. هداوند، سعید. (1384). رویكردی استراتژیك به فرآیند. برنامهریزی آموزشی. تدبیر. شماره 186.
Resources
1. Carter, Mcnamard. (2001). Strategic planning (in nonprofit or for profit organizations). http://www.strategicplanning.com.
2. Gretchen, spreitzer. (2007). Taking Stock: A review of more than twenty years of research on empowerment at work,from:http:webuser.bus.umich.edu/spreitz e/empowerment and self-management.
3. Hersey, Paul, Hall, Prentic & H. Blanchard, Kenneth. (1983). Management of Organizational Behavior.
4. Quinn, R.E. and G.M. Spreitzer (1997), The road to empowerment: seven questions every leader should consider organizational dynamics, Journal of Quality Management, Vol.26, No.2.
5. Robbins, Stephen. (1996). Organizational Behavior Management. Translated by: Parsaeian, A. & Arabi, M, Tehran: Institute of Business Studies and Research. (in Persian)
6. Scarnati, J.T, Scarnati, B.J. (2002). Empowerment: the key to quality, The TQM Magazine, 14 (2): 110-119.
7. Spreitzer, Gretchen M. (1992), "when organization dare: the dynamics of individual empowerment in the work place", Ph.D. dissertation, univresity of Michigan.
8. Spreitzer, Gretchen M. (1995), Psychological Empowerment in the Workplace: Dimensions, Measurement, and Validation, The Academy of Management Journal, Vol. 38, No. 5 (Oct, 1995), pp. 1442-1465.
9. T.L. Robbins, M.D. Crino, L.D. Fredendall, (2002), An integrative model of the empowerment process, Human Resource management v. 12 N.1, p.419 443.
10. http://blog.tinamo.ir/998/998