چکیده: سازمآن صحی جهآن دیابت را شایعترین مریضی خطرناک در جهآن می‌دآند که سالآنه عامل ۴ میلیون مرگ در جهآن است. طبق گزارش سازمآن بهداشت جهآنی و فدراسیون جهآنی دیابت، در حالی که تعداد مریضآن دیابتی در سال ۲۰۰۰ میلادی کمتر از ۲۰۰ میلیون نفر بوده است؛ این رقم در سال ۲۰۱۵ به بیش از ۳۸۲ میلیون نفر رسیده و پیش بینی می‌شود تا سال ۲۰۲۵ بیش از ۳۰۰ میلیون مریض دیابتی در دنیا وجود داشته باشد و تا سال ۲۰۳۵ این تعداد به رقم ۵۹۲ میلیون نفر برسد. دواهای ضد دیابت، دواهایی هستند که برای پایین آوردن گلوکوز در مریضی دیابت استفاده می‌شوند. به جز آنسولین، اگزناتید، لیراگلوتاید، پرالینتاید همه این دواها فمی هستند و بنابراین با اسامی دواهای هایپوگلایسمیک فمی یا ضدهایپرگلایسمی فمی نیز نامیده می‌شوند. تفاوت‌های اساسی بین دواهای ضد دیابت وجود دارد و آنتخاب هر یک بر اساس ماهیت و مرحله مریضی است. دو گروپ اصلی این دواها شامل دواهای تحریک کننده ترشح آنسولین و دواهای کاهش دهنده مقاومت به آنسولین هستند مشتقات سولفونیل، بای‌گوآنیدین و تیازولیدایندیون..