حمایت از ایجاد و توسعه بنگاه زودبازده بر رشد اقتصادی یکی از اولویت های اساسی در برنامه های توسعه اقتصادی بیشتر کشورهاست با این وجود بنگاه‌های کوچک و متوسط اقتصادی در کشور ما بحث های فراوانی از سوی موافقان و مخالفان آن در مورد میزان اثر بخشی آن روبرو بوده است. در طول پانزده سال گذشته، کسب و کارهاي کوچک و متوسط(SME) به عنوان اصلیترین منابع ایجاد کننده شغل در کشورهاي توسعه یافته و در حال توسعه شناخته شدهاند (گیلانینیا و جلالی 1388). از نگاه مجامع و موسسات مختلف جهانی همچون بانک جهانی و صندوق بین المللی پول نیز بنگاه‌هاي کوچک و متوسط  نقش تعیین کنندهاي در ایجاد اشتغال، شکوفایی و رونق اقتصاد جوامع دارند به طوري که کشورهاي توسعه یافته و در حال توسعه به ویژه در شرق و جنوب شرق آسیا با در پیش گرفتن سیاست‌هاي منسجم و هماهنگ در این زمینه توانسته اند گام‌هاي بزرگی در کاهش بحران‌هاي اقتصادي و اجتماعی که بیکاري عمده ترین آنها به شمار میآید بردارند. در کشور ما نیز با این رویکرد و با توجه به تجربه موفق بسیاري از کشورها، بحران بیکاري و سرمایه اندك براي ایجاد فرصتهاي شغلی، در سال 1384 اقدام به اعطاي وام به بنگا‌ه‌هاي کوچک و متوسط نمود.  مجریان این طرح معتقد بودند بنگاه‌هاي اقتصادي کوچک، بیشترین قابلیت را براي ایجاد اشتغال مولد و سازنده دارا میباشند. آنها مهمترین دلیل براي اثبات این مساله را آمار کارگاه‌هاي صنعتی کشور میدانستند.