مقدمه: قاچاق انسان بدون تردید یکی از پدیده های جهانی واز مشکلاتی   می باشد که تمام کشور ها،در همه ی قاره ها از آسیا گرفته تا افریقا ،آسترالیا وآمریکا را فرا گرفته است. در این میان افغانستان وکشور های منطقه به شمول آسیا میانه،آسیای جنوبی وخاور میانه یکی از مراکز اصلی واز مسیر های عمده ترافیک وترانزیت قاچاق انسان  به شمار می رود. قاچاق انسان شکل نوینی از برده داری در دنیای مدرن است که شامل استخدام انسان ها،انتقال ودریافت آنها برای وادارکردن یا مجبور کردن کار های سخت وطاقت فرسا در کار خانه ها،رستوـ ران ها،مزارع، دامداری ها وپروژه های ساختمانی است. اجرای  این عمل جنایت کارانه در سال های اخیر به دلیل جنگ ودرگیری  در کشور،فقرو نا امنی ناشی ازآن،باانگیزه های  سیاسی ،مالی ،واجتماعی در داخل کشور واز داخل کشور به خارج از کشور گسترش یافته است. طبق آمار های سال(۱۳۸۳)سالانه بین (۸۰۰-۹۰۰)هزار انسان در جهان قاچاق می شوند. هم اکنون عبارت« قاچاق انسان »در ادبیات حقوقی به معنی داد     و  ستد انسان مورد پذیرش قرار گرفته است.قانون مبارزه علیه اختطاف وقاچاق انسان در ماده سوم خود،قاچاق انسان را این گونه تعریف کرده است: انتقال،حمل ونقل(ترانزیت)،استخدام، نگهداری یا در اختیار گرفتن شخص است به مقصد بهره برداری با استفاده از ضعف اقتصادی یا حالت مجبوریت از طریق پرداخت یا دریافت پول یا منفعت ویا سایر روش های فریب دهنده،جهت کسب رضایت مجنی علیه یا شخصی که سرپرستی او را به عهده دارد. این پدیده که امروزه در قالب نوعی تجارت انجام می گردد.بعد از قاچاق اسلحه ومواد مخدر سومین تجارت غیر قانونی به شمار می رود. که سالانه (۷)تا(۱۰)ملیارد دلار سودآوری دارد. در حال حاضر هیچ کشور توسعه یافته ودر حال توسعه از شر این پدیده مصون نمی باشد. اما شدت وضعف ونوعیت آن نظر به مناطق و فرهنگ های مختلف متفاوت است. دختران وکودکان تقریبا قربانیان همیشگی قاچاق انسان بوده وبه دنبال آن مردان وپسران در تب بعدی قرار دارند. امروزه رایج ترین نوع قاچاق،قاچاق کودکان می باشد. قاچاق انسان از جمله جرایمی می باشد که امنیت روانی واجتماعی جامعه را آشکارا،مستقیم وطولانی خدشه دار کرده است. قاچاق انسان شکل نامتعارف وناهنجار مهاجرت است که به ظاهرشبیه  ورود های کاملا قانونی به نظر می آید. با وجود این ،قاچاق پس از رسیدن به کشور های مقصد نیز برای بهره برداری سوءاستثمار همچنان در کنترول قاچاقچیان  وعوامل انها باقی می ماند. در نتیجه ،انچه به عنوان روندی قانونی آغاز می شود ممکن است به غمنامه ناخوشایند قاچاق انسان خاتمه یابد. قاچاق انسان جنایت وحشتناک ،اجحاف ونا عدالتی  آشکار در حقوق انسانی است. آمار این بزهکاری در دنیا بسیار تاسف بار است. از آنجا که این قبیل تبهکاری های و بزهکاری ها،بیشتر در خفا وپنهان صورت می گیرد،کشف وشناسایی دقیق آمار افرادی که در دام قاچاقچیان گرفتار شده اند،چندان آسان نیست . گستره بهرگیری های پنهانی از این قبیل افراد،وسیع است. از جمله این موارد می توان به استفاده های سوء جنسی-تجاری از آنان در مراکزی همچون روسپی خانه ها ،هرزه نگاری ها،ساختمان سازی ،وامور کشاورزی اشاره کرده. خدمتکاران منازل وازدواج اجباری نیز از زمره بهره کشی هایی است که در این حوزه جای می گیرد. در حال حاضر هیچ کشوری را در جهان نمی توان یافت که در معرض آسیب های ناشی از قاچاق انسان قرارنداشته باشد. اهمیت این پدیده که اکنون جهان شمول شده ،سبب شده تا کنوانسیون های متعدد در مجمع عمومی برای مبارزه با آن به تصویب برسد. معضل قاچاق انسان به عنوان یک مسله بین المللی با موانع گوناگون حقوقی ،سیاسی. دسته به گریبان است. دست های پیدا وپنهان در ایجاد وگسترش آن دخالت داشته ومانعی مهمی برای ریشه کن کردن آن به شمار می رود. در بسیارس موارد قاچاق انسان  به اموری مانند تکدی اجباری ،روسپیگری ،فرزندخواندکی،ازدواج های ساختگی تجارت اندام ....ختم می شود. این پدیده زشت حیثیت وآبروی انسان را نشانه گرفته،افراد گرفتار شده را دام قاچاق سلب هویت شده،هیچ آرزو و امید برای ایشان  باقی نمی ماند. رویای رسیدن به زنذگی بهتر علت اصلی گرفتار شدن افراد در دام قاچاقچیانی است که ارتباط تنگاتنک باسازمان های جنایی بین المللی دارد.