مقدمه: حمد و سپاس بی پایان مرخدایی راکه پروردگار عالمیان است، پروردگاریکه  آفريد آدم را از خاک ، وشمه اي از روح خود را در وجود او به وديعه گذاشت و او را خليفه و جانشين خود در زمين گردانید، ودرود وصلوات برروان پاک اشرف مخلوقات محمدمصطفی(ص) وآل واهلبیت پاک اش باد. برخي از انديشمندان قرن نزدهم، به ويژه فلاسفه و جامعه شناساني مانند كانت و ماركس برآن بودند كه با گذشت زمان و تحول جوامع بشري، نقش و تأثير فرهنگهاي مختلفي مانند دين، قوميت و مليت در زنده گي اجتماعي كم رنگ تر شده، يك جامعه جهاني بدون تمايزها و شكاف هاي اجتماعي ـ فرهنگي شكل خواهد گرفت. ماركسيست هاي قرن بيستم هم فرهنگ را تابعي از طبقه و روابط طبقاتي پرتنش ميدانستند و به همين دليل ترديدي نداشتند كه در جامعه و جهان بي طبقه، دين، نژاد، مليت محلي را نخواهد داشت. حتي ليبرال ها و نظريه پردازان نوسازي نيز اين گونه مصاديق فرهنگ را پديده هاي تاريخي قلمداد ميكردند كه در «پايان تاريخ» و پس از تكميل مراحل نوسازي و توسعه كم كم ناپديد خواهد شد. به هرحال اعضاي جامعه آرماني اين گونه انديشمندان و نظريه پردازان كه شكل گيري آن را گريز ناپذير ميدانستند، انسانهاي بودند كه در درجة نخست به واسطه انسان بودن و داشتن علايق و مسايل مشترك جهاني هويت مييافتند نه برپاية علايق و تعلقات فرهنگي. اگر چه سال 2000 به پايان يك قرن و يك هزاره اشاره دارد، فروپاشي بخش بيروني امپراتوري اتحادشوروي در اروپايي شرقي، كه خيلي زود خود شوروي از ميان رفت و موجب از ميان رفتن ساختار دو قطبي كه ويژه گي سياست جهان براي تقريباً نيم قرن بود، انجاميد. در حالي كه فروپاشي حيرت انگيز كمونيسم درشوروی شكي باقي نگذاشت كه عصر جنگ سرد به پايان رسيده و توافق چنداني بر سرنظم نويـن بين المللي كه درحال شكل گيري است وجود ندارد. در تلاش براي تعريف ويژه گيهاي دنياي نوين پس از جنگ سرد، مفاهيم رقيب فراواني مطرح شدند. سلطه جهاني در بازارها و دموكراسي، بازگشت به سياست توازن قوا كه مسبوق به جنگ جهاني اول است؛ غرب در برابر بقية جهان، شمال در برابر جنوب، ظهور آسيا، مناطق نزاع و مناطق صلح، كشورهاي توسعه يافته و عقب مانده و سلطه ايالات متحده. اما هيچ كدام از اين مفاهيم مورد قبول عمومي قرار نگرفته اند و بسياري از آن ها بيش از آن كه مورد پشتيباني واقع شود مورد انتقادند. با مرور يكه دهه 1990 ميگذشت، راه ميانبري براي توصيف نظم نويني كه درحال تكوين بود، پيدا شد (جهاني شدن) شماري از نويسنده گان به طرح اين ديدگاه پرداختند كه عصر جنگ سرد با عصر جهاني شدن جايگزين شده است. اين ويژه گي جديد بر پايه تحولاتي بود كه در سطح جهاني به وجود آمده بود. افزايش حيرت انگيز تجارت جهاني، سرمايه گذاري و جريانهاي سرمايه، پيشرفت شگفت انگيز تكنالوژي ارتباطات (مخصوصاً ظهور اينترنت) و افزايش قابل ملاحظه نهاد هاي چند جانبه در كنار تضعيف متناظر حاكميت دولت در عرصه حقوق و وظايف جديد آن .... اين ناظران يادآوري ميكنند كه همگرايي تكنالوژيكي و اقتصادي غالباً با افزايش واگرايي سياسي يا تجزيه، فروپاشي دولتهاي قديمي (يا درمعرض خطر و ابتلا به آن) در امتداد خطوط قومي و ظهور دولتهاي جديد همراه بوده است. در چنين موقعي، تقسيم هاي سريع جديدي بين برنده گان و بازنده گان عرصه جهاني شدن، چه در بين دولتها و چه در درون آن ها رخ ميدهد. سرانجام اين كه بسياري مدعي اند كه تصور كنار رفتن سياست سنتي هم كاملاً توهم يا صرفاً پديده اي زودگذر است و هم اين كه نتيجه قطعي جهاني شدن، سلطه ايالات متحده به عنوان تنها ابرقدرت پس از جنگ سرد است. از ميان هفت تمدن بزرگ كه در جوامع بشري وجود دارد تمدن غرب را غني ترين تمدن دانسته، در برخورد يكه ميان تمدنها صورت ميگيرد در نتيجه تمدنهاي ضعيف در تمدن قوي همانا تمدن غرب منحل ميشود. در دهه 1990 آگاهي عمومي از جهاني شدن به شدت افزايش يافت. تقارن اين تحولات با انقلاب اطلاعاتي سبب شدتا اين گونه به نظر برسد كه اين تحولات مؤيد اين باور است كه جهان حداقل براي مرفه ترين ساكنانش به سرعت درحال تبديل شدن به نوعي فضاي مشترك اجتماعي و اقتصادي است. با وجود اين، ايدة جهاني شدن منشأ اختلاف نظر وسيعي است. نه فقط در خيابان ها بلكه همچنين در دانشگاه ها.  بطور خلاصه ميتوان گفت بحث وسيع جهاني شدن درگرفته است. امروزه فرايند «جهاني شدن» براثر نيروهاي جديد چنان شتابي پيدا كرده كه بسياري از مردم قادر به تصور آن نيستند نيروهاي اقتصادي كه از قيود سنتي آزاد شدند درآخرين دهة قرن بيستم نظام جديد در طراحي و توليد و توزيع ثروت درجهان به وجود آوردند. چنان مرزهاي ملی را از هم گسيخته كه اكنون مبالغ هنگفت ارز به يك اشاره انگشت به كمك انترنيت از اين سو به آن سوي دنيا منتقل ميشود. اگر افق فكري خود را تنها به ملاحظات مادي محدود كنيم، ميتوان گفت كه كرة زمين هم اكنون به شكل يك كشور واحد درآمده است. اما اين تحول عظيم تنها تحولي اقتصادي نيست، و مفهوم «جهاني شدن» به نحوي روز افزون ابعادي سياسي، اجتماعي و فرهنگي را به خود ميگيرد. البته در برابر اين جهش سرسام آور جهاني شدن غرب و در رأس آن امريكا مدافع آنست برعكس درجهان اسلام مورد انتقاد شديد دانشمندان اسلامي قرارگرفته است. همچنان برخي از محافظه كاران سوسياليست ديدگاه هاي مشتركي در راه اهميت جهاني شدن دارند بسياري از همفكران آن ها جهاني شدن را خطر بزرگي براي ارزشها و سنت هاي مورد احترام ميدانند در واقع به نظر ميرسد كه خود ايدة جهاني شدن، الگوها و عرفهاي سياسي تثبيت شده را در هم ميشكند و صف آرايي هاي سياسي جديد مي آفرينند. باعنایت به آنچه تذکر رفت دکتر قرضاوی بادید بدبینانه نسبت به پدیده جهانی شدن می بیند وازآن چنین بیان میدارد :«اما آنچه را که ما تا امروز از فراخوان به جهانی شدن فهمیده ایم چیزی غیر ازتحمیل سلطه سیاسی، اقتصادی ، فرهنگی واجتماعی امریکا بر جهان ، بویژه نیم کره شرقی جهان سوم وبالاخص جهان اسلام نیست .» جهانی شدن را فرایند  چند بعدی دانسته اند که عمدتأ جولانگا آنرا سه عرصه تشکیل میدهد که عبارت ازجهانی شدن اقتصاد، فرهنگ وسیاست می باشد که برخی دین وحقوق و رانیز به این فرایند اضافه می کنند که درعمق هدف گیری پرچم داران جهانی شدن قراردارد.