راهکارهای ارتقای نقش جوانان در روند حکومتداری خوب در افغانستان
سال
: 2021.01.05ګروه ها
: مدیریتقیمت
: 1500تعداد صفات
: 216کد فایل
: 828مقطع
: ماستری
مقدمه: يكی از مفاهيمی كه در راستای مدیریت منابع انسانی مطرح گرديده، ارتقای ظرفیت و توانمندسازی كاركنان است. در واقع توانمندسازی بهعنوان شيوه نوين ايجاد انگيزش به يكی از داغترین مباحث روز مديريت مبدل شده است. وجود تغييرات سريع، پیشرفتهای تكنولوژيك و رقابتهای آشكار و پنهان در دنيا، اهميت و ضرورت توانمندسازی را بیشازپیش آشكار ساخته است ازاینرو برای نقش رهبری در فرآيند توانمندسازی كاركنان، اهمیت بس زايی قائل شدهاند. راهکارهای ارتقا ظرفیت (توانمندسازی) كاركنان و بخصوص ارتقای ظرفیت جوانان برای حکومتداری خوب يكی از فنهای مؤثر برای افزايش بهرهوری كاركنان جوان و استفاده بهينه از ظرفيت و تواناییهای فردی و گروهی آنها در راستای اهداف سازمانی است. راهکارهای ارتقای نقش جوانان فرايندی است كه در ان از طريق توسعه و گسترش نفوذ و قابليت افراد و گروهها به بهبود و بهسازی مستمر عملكرد كمك میشود. بهعبارتدیگر توانمندسازی و ارتقای ظرفیت يك راهبرد توسعه و شكوفايی سازمانی است. در اين پایاننامه با يك رويكرد كاربردی به مفهوم راهکارهای ارتقای ظرفیت و توانمندسازی كاركنان جوان درروند حکومتداری خوب، به توضيح و تبيين ابعاد اين مفهوم، تعاريف، ویژگیهای سازمانی كاركنان توانمند، عوامل مؤثر بر توانمندسازی، راهکارهای مؤثر در ارتقای ظرفیت، دستاوردها و موانع موجود در حکومتداری به آن پرداختهشده است؛ و کوشش بر اين بوده است که چگونه به یکراهکار مؤثر ارتقای و توانمندسازی کارکنان در ادارات دولتی برای یک حکومتداری خوب و چارچوبها و روشهای دستيابی به اين هدف تبيين شود. پس از سالها تجربه، دنيا به اين نتيجه رسيده است كه اگر اداره و سازمانی بخواهد در اقتصاد و امور عرضه خدمات خود پيشتاز باشد و در عرصه رقابت عقب نماند بايد از نيروی انسانی متخصص، خلاق و باانگيزه بالا برخوردار باشد. منابع انسانی اساس ثروت واقعی يك سازمان را تشكيل میدهند. بين سرمایه انسانی و بهرهوری در سازمانهای حکومتداری رابطههای مستقيم وجود دارد. از دغدغههای مهم بنگاههای اقتصادی موفق جهان، گردآوری سرمايه انسانی فرهيخته و خردورزی است كه قادر به ايجاد تحول در سازمانی كه به آن متعلقاند، میباشند. يك سازمان موفق مجموعهای است مركب از انسانهایی با فرهنگ سازمانی، انديشه و اهداف مشترك كه با کار گروهی در نظام انعطافپذیر سازمان، تجارب و دانش خود را با عشق به پيشرفت روزافزون سازمان در اختيار مديريت خود قرار میدهند. علاوه بر عناصر اساسی مدیریت راهکارهای جدید برای ظرفیت ارتقا را نیز دائماً تهیه و تطبیق مینماید. بنابراين هر فرد نسبت به سازمان و وظیفهای كه انجام میدهد، احساس مالكيت خواهد كرد. استفاده از راهکارهای ارتقای نقش کارکنان جوان تواناییهای بالقوه منابع انسانی برای هر سازمانی مزيتی بزرگ به شمار میشود. در بهرهوری فردی، سازمان از مجموعه استعدادها و تواناییهای بالقوه فرد بهمنظور پيشرفت سازمان استفاده میکند و با بالفعل درآوردن نيروهای بالقوه و استعدادهای شگرف در جهت سازندگی موجب پيشرفت فرد و همسويی با سازمان خواهد شد. بنابراين لازمه دستيابی به هدفهای سازمان، مديريت مؤثر اين منابع باارزش میتوان راهکارهای مؤثر جهت ارتقای ظرفیت و توانمندسازی کارکنان جوان برای حکومتداری خوب در کشور ارائه نمایم. در طليعه قرن جديد كه سازمانها بهخصوص نهادهای اداری حکومتی با محيط رقابت جهانی مواجه میباشند، همواره نياز به تغييرات ریشهای و خلاقیتهای كاری احساس میشود؛ نيروی رقابتی جهانی، سازمانهای امروزی را مجبور كرده است كه بعد از دهها سال ادامه روشها و رویههای كاری ثابت خود، روشهای اداری جديد را در پيش بگيرند. بهگونهای كه سازمانها دارای ثبات كاری نبوده و از نوعی ثبات نسبی برخوردارند و برای اينكه از قافله رقابت عقب نيافتند اكثر اين سازمانها توجه خود را معطوف به رهبران سازمانی كرده و با شجاعت و جسارت خاصی سعی در ايجاد تغييرات بنيادی بخصوص در عرصه ارتقای ظرفیت از راهکارهای جدید و مؤثر در درون سازمان دارند، چراکه رهبری با ايجاد تغيير سروكار دارد. ترديدی نيست كه شكوفايی هر جامعهای در بهبود و پرورش منابع انسانی آن نقش رهبری معنوی در توانمندسازی كاركنان در ادارات حکومتی نهفته است؛ بدين سبب است كه مسئولان ادارات حکومتی با ياری متخصصان رفتاری و منابع انسانی توجه خاصی را به پرورش كاركنان مبذول میدارند. با توجه به مطالب عنوانشده و نقش مهم رهبری معنوی در ادارات دولتی در توانمندسازی كاركنان، اين پایاننامه به بررسی راهکارهای ارتقای نقش جوانان درروند حکومتداری خوب در افغانستان میپردازد.
فهرست
عنوان صفحه
فصل اول: کلیات
۱-۱. مقدمه 2
۱-۲. بیان مسئله 4
۱-۳. اهمیت و ضرورت تحقیق 6
۱-۴. سؤالات تحقیق 7
۱-۵. اهداف تحقیق 8
۱-۶. جنبه نوآوری تحقیق 8
۱-۷. مفاهیم کلیدی 9
فصل دوم: ادبیات تحقیق
۲-۱. حکومتداری خوب 14
۲-۱-۱. شاخصهای عمدۀ حکومتداری خوب 16
۲-۱-۲. اصول حکومتداری خوب 18
۲-۱-۳. نکات کلیدی برای ارزیابی حکومتداری خوب 19
۲-۱-۴. موانع حکومتداری خوب 21
۲-۱-۵. چالشهای حکومتداری خوب 22
۲-۲. پیشینه تحقیق 26
۲-۳. بررسی حکومتداری خوب در افغانستان 30
۲-۳-۱. حکومت موقت 32
۲-۳-۲. حکومت انتقالی 33
۲-۳-۳. حکومت انتخابی 34
۲-۳-۴. امنیت 36
۲-۳-۵. مدیریت و رهبری 37
۲-۴. مشارکت جوانان در انتخابات گذشته (2004-2014) 39
۲-۴-۱. تقلب در فرایند انتخابات و تأثیر آن بر مشارکت سیاسی جوانان 43
۲-۵. ویژگیها و ظرفیتهای جوانان 47
۲-۵-۱. تربیتپذیری 69
۲-۵-۲. مسؤلیت پذیری 71
۲-۵-۳. عدالتطلبی 76
۲-۵-۴. حق پذیری 78
۲-۵-۵. خلاقیت و نوآوری 83
۲-۵-۶. تفاوت خلاقیت و نوآوری باملاحظه مفاهیمی مثل تغییر و آفرینش گری 91
۲-۵-۷. حس مذهبی 98
۲-۵-۸. هویت طلبی 101
۲-۵-۹. هویت طلبی قومی 103
۲-۵-۱۰. شهامت و شجاعت 109
۲-۵-۱۱. خانواده و تربیت / نسل نو 113
۲-۶. جلوههای مسؤلیت و پیامدهای مسؤلیتپذیری جوانان 114
۲-۷. شیوههای تشویق و ترغیب جوانان به مسؤلیتپذیری 122
۲-۷-۱. دانش تحصیلی، فرهنگسازی و آگاهی عامه 125
۲-۷-۲. نقش ایمان درین نبرد 125
۲-۸. اجزای عمده ساختار اجتماعی 127
۲-۹. جوانان بهعنوان یك مقوله اجتماعی و یك موضوع تحقیقاتی 133
۲-۱۰. جمعبندی ادبیات تحقیق 137
۲-۱۰-۱. پیشینه تحقیق 137
۲-۱۰-۲. حکومتداری 138
۲-۱۰-۳. نقش جوانان 139
فصل سوم: روش تحقیق
۳-۱. نوع تحقیق ازلحاظ هدف 142
۳-۲. روش تحقیق ازلحاظ گردآوری دادهها 142
۳-۳. نوع تحقیق از جهت کاربرد 142
۳-۴. جامعه آماری 143
۳-۵. نمونه آماری 143
۳-۶. ابزار جمعآوری اطلاعات 143
۳-۷. روش تجزیهوتحلیل 144
۳-۸. متغیرهای تحقیق 144
۳-۸-۱. متغیرهای اصلی یا مستقل 144
۳-۸-۲. متغیر وابسته 144
۳-۹. موانع و محدودیتهای تحقیق 144
فصل چهارم: یافتههای تحقیق
۴-۱. مقدمه 147
۴-۲. محورهای پنجگانه مصاحبههای تخصصی در ارتقای نقش جوانان در حکومتداری خوب 147
۴-۲-۱. تأثیر برنامهریزی حکومت در ارتقای نقش جوانان در حکومتداری خوب 147
۴-۲-2. تأثیر آموزش بر ارتقای نقش جوانان در حکومتداری خوب 151
۴-۲-2-۱. جوانان اعتمادبهنفس و نقش آن در ارتقاء جوانان 151
۴-۲-2-۲. مسؤلیت پذیری جوانان در بهبود حکومتداری خوب 155
۴-۲-2-۳. راهکارها خلاقیت و نوآوری در جوانان 158
۴-۲-2-۴. راهکارها و شیوههای تشویق و ترغیب جوانان به مسؤلیتپذیری 162
۴-۲-3. تأثیر روحیه عدالتطلبی و حق پذیری در ارتقاء نقش جوانان 164
۴-۲-3-1. نقش حق پذیری در ارتقاء نقش جوانان 167
۴-۲-3-2. نقش جوانان در مبارزه علیه فساد اداری 169
۴-۲-3-3. عوامل تأثیرگذار بر هویتبخشی جوانان 171
۴-۲-4. مشارکت جوانان و جذب آنها در مراکز تصمیمگیری 173
۴-۲-4-1. استخدام جوانان در بستهای کلیدی حکومتی در افغانستان 176
۴-۲-4-2. موثریت جوانان در تطبیق شاخصهای حکومتداری خوب 178
۴-۲-۵. تأثیر ارزشهای دینی، اخلاقی و اجتماعی بر ارتقای نقش جوانان در حکومتداری خوب 184
۴-۲-5-۱. راهکارهای مؤثر جهت تربیتپذیری 184
۴-۲-5-۲. نقش خانواده و تربیت فامیلی در ارتقای نقش جوانان برای تطبیق شاخصهای حکومتداری خوب 186
۴-۲-5-۳. تربیتپذیری دینی و تأثیر آن بالای ارتقای نقش جوانان در حکومتداری خوب 188
۴-۲-5-۴. مدل ارتقای نقش جوانان در حکومتداری خوب 191
فصل پنجم: نتیجهگیری و پیشنهادها
۵-۱. نتیجهگیری 193
۵-۲. پیشنهادها 200
منابع و مأخذ 202
ضمایم 206
ماخذ و منابع
1. قرآن کریم.
2. نهجالبلاغه.
3. احمدزی، اشرف غنی، لاک هارت، کلیر، کارنهان، مایکل. (2006). آجندا برای دولت سازی در قرن 21، کابل- افغانستان.
4. احمدزی، داکتراشرف غنی، لاک هارت، کلیر. (2008). Fixing Fail State، مطبعه دانشگاه آکسفورد، نیویارک، امریکا.
5. آذرمهر، فاطمه (1391) وظیفهشناسی و مسؤلیتپذیری در قرآن و سنّت، دانشنامه موضوعی قرآن، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسالمی.
6. الکس، سپورن. (۱۳۸۸). پرورش استعداد همگانی ابداع و خلاقیت ترجمه دکتر حسن قاسمزاده، انتشارات نیلوفر
7. الطائی، علی. (۱۳۸۲). مفهوم شناسی هویت ملی «گفتگو» در کتاب: داود میر محمدی، گفتارهایی درباره هویت ملی در ایران، تهران: انتشارات تمدن ایرانی.
8. اقبال، پاکطینت، فتحی زاده علیرضا. (۱۳۸۷). توانمندسازی کارکنان، فصلنامه مدیریت.
9. امین زاده، فرخ. (1358). جمعیت شناسی کار، تهران: انتشارات دانشگاه ملی ایران.
10. امیدیان، محسن، غلامرضا طالقانی، فرشته محمدی و همکاران. (۱۳۹۴) فصلنامه مدیریت دولتی دوره ۷، شماره ۳.
11. اوز کریملی، اوموت. (۱۳۸۳). نظریه های ناسیونالیسم، ترجمه: محمدعلی قاسمی، تهران: نشر تمدن ایرانی.
12. بادسار، محمد و مهدی قاسمی. (1395). بررسی نقش دینداری بر مسؤلیتپذیری اجتماعی دانشجویان، زنجان: پنجمین کنفرانس الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، 29 و 30 آردبیهشت.
13. برتون، ر. (۱۳۸۰). قوم شناسی سیاسی، ترجمه: ناصر فکوهی، تهران نشر نی.
14. بیژن، عبدالهی و نوه عبدالرحیم. (۱۳۸۸). توانمندسازی کارکنان. تهران: نشرنی.
15. بیرو، آلن. (۱۳۸۰). فرهنگ علوم اجتماعی، ترجمه: باقر ساروخانی، تهران: کیهان.
16. بلومر، هربوت. (۱۳۸۱). آينده بنانگذارآنجامعهشناسی، ترجمه: غلامعباس توسلی، تهران: قومس، چاپ دوم.
17. پاکطینت، اقبال و فتحی زاده، علیرضا. (۱۳۸۷). توانمندسازی فردی و گروهی منابع انسانی. دومین همایش توانمندسازی منابع انسانی، بنیاد توانمندسازی منابع انسانی، تهران.
18. تقی، دشتی. (۱۳۹۰). بررسی حقوق اقلیتهای قومی در حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران در پرتو اسلام و حقوق بشر.
19. جلالی پور، حمید رضا. محمدی، جمال. (۱۳۹۱). نظریه های متاخر جامعهشناسی، تهران: نشر نی، چاپ سوم.
20. جنکینز، ریچارد. (۱۳۸۱). هویت اجتماعی، ترجمه: تورج یار احمدی، تهران: نشر و پژوهش شیرازه.
21. جولی، ریچارد و دیگران. ترجمه احمد خزاعی (۱۳۶۸). اشتغال در جهان سوم : مسائل و استرتژی، انتشارات سازمان برنامه و بودجه.
22. خوشبین، یوسف (1390). بررسی مسؤلیتپذیری اجتماعی جوانان و عوامل اجتماعی و فرهنگی مؤثر بر آن، پایاننامه کارشناسی ارشد جامعهشناسی دانشگاه عالمه طباطبایی، دانشکده علوم اجتماعی و ارتباطات.
23. دیلینی، گروه. (۱۳۸۹). نظریه های کلاسیک جامعهشناسی، ترجمه: بهرنگ صدیقی و وحیدطلوعی، نشرنی، تهران: چاپ چهارم.
24. دژم خوی. (۱۳۸۰) بررسی گرایش مردم تبریز به ویژگیهای قومی آذربایجان، اداره کل ارشاد اسلامی آذربایجان، اداره کل ارشاد اسلامی اذربایجان شرقی.
25. دوراندیش، احمد رضاء و دیگران. (1395). کارگاه کارآفرینی و تولید، تهران: شرکت چاپ و نشر کتابهای درسی افغانستان.
26. رمضان زاده، عبدالله. (۱۳۷۶). توسعه و چالشهای قومی، مجموعه مقالات همایش توسعه و امنیت عمومی، وزارت کشور.
27. رستم، جلالی. (۱۳۹۱). نمونهگیری در پژوهشهای کیفی. مجله تحقیقات کیفی در علوم سلامت.
28. رینزر، جورج. (۱۳۷۹). نظریه جامعهشناسی در دوران معاصر، ترجمه: محسن ثلائی، انتشارات علمی، چاپ چهارم.
29. سعیدی، محسن. (۱۳۹۱). نقش جوانان در حکومتداری خوب، تهران: انشتارات سمت.
30. ستیز، ملک. (۲۰۱۱). ده سال حکومتداری خوب در افغانستان، کابل: انشتارات اصلاح افکار.
31. ستونر جیمز فریمن. (۱۳۸۸). «مدیریت» ترجمه علی رسائیان، سید محمد اعرابی، انشتارات شرکت چاپ و نشر ارزگانی و ابسته به مطالعات و پژوهشهای بازرگانی.
32. علیزاده، حسن. (۱۳۸۱). فرهنگ خاص علوم سیاسی، تهران: روزنه.
33. غنی، حبیب الرحمن. (۱۳۹۳). جامعهشناسی: کابل، انتشارات سعید.
34. فکوهی، ناصر و عیاری، اذرنوش. (۱۳۸۴) انترنت و هویت در پنج هویت اقوام ایرانی، دانشگاه تهران.
35. فراهانی، حجت الله و عریضی، حمیدرضا. (۱۳۸۸). روشهای پیشرفته پژوهش در علوم انسانی، تهران: سمت.
36. کوئن، بروس. (۱۳۷۲). مبانی جامعهشناسی، ترجمه و اقتباس: غلامعباس توسلی، رضا فاضل، تهران: سمت.
37. گیدنز، آنتونی. (۱۳۸۰). پیامدهای مدرنیته، ترجمه: محسن ثلاثی، تهران: نشر مرکز.
38. ماتیل، الکساند. (۱۳۸۳) دایره المعارف ناسیونالیسم، ترجمه: کامران فانی، محبوبه مهاجر، تهران: نشر وزارت امور خارجه.
39. معین، محمد. (1345)، فرهنگ فارسی، جلد سوم، تهران: سهامی هنر.
40. مکارم شیرازی، ناصر (1366). تفسیر نمونه، تهران: انتشارات دارالکتب االسلامیه.
41. مجله پیام زن خرداد 1385، شماره 171.
42. موسوی، زهرا؛ موسوی، رفیع و حیدریف حسین (1390). بررسی میزان پایبندی بخ مناسک دینی و رفتارهای دینی و عوامل مؤثر بر آن، مجله تخصصی جامعهشناسی جوانان ، سال اول، شماره اول، صص 507 -501.
43. نوروزیان، صدیقه. (1393). دستنامه آموزشی جریان سازی جوانان ، کابل: موسسه مجتمع جامعه مدنی افغانستان (مجما).
44. وفایی زاده. (۱۳۹۴). سیاست ورزی قومی و مشارکت سیاسی جوانان در افغانستان، ترجمه رضوی. کابل: موسسه ابتکارات صلح افغانستان.
45. همیلتون، ملکم. (1387). جامعهشناسی دین، ترجمه محسن ثالثی، تهران، انتشارات ثالث، چاپ اول.
46. Lyons E. M. (2005) “The Effects of a Lradership and Diversity Awareness Program on dolescents’ Attitudes and Behaviors”, PHD Dissertation, university of south Florida.
47. Lenzi, M., Vieno, A., Santinello, M., Nation, M., & Voight, A. (2014). The role played by the family in shaping early and middle adolescent civic responsibility. The Journal of Early Adolescence, 34(2), 251-278.
48. http://fa.alkawthartv.com/
49. http://tebyan-ardebil.ir/description.aspx?id=11432
50. جعفری، زینب (1390). انسان و مسؤلیتپذیری. دسترسی در net.hawaz.
51. ملک، ستیز. (2011). دویچه وله دری افغانستان. کود خبر: http://www.dw.com/fa-af/15539486