مقدمه: الحمد لله رب العالمین والصلاة والسلام على أشرف الأنبیاء والمرسلین ، نبینا محمد وعلى آله وصحبه أجمعین ، وبعد:  استاد گرانقدرم عبدالعظیم "نوربخش" که با مهربانی و محبت بی دریغ شان مرا در نوشتن پایان نامه کمک کردند، اظهار سپاس می کنم من در قبال این همه مهرورزی و زحمات استادم، چیزی ندارم که به ایشان تقدیم کنم. روحم از محبت شان شادمان است و مهربانی ایشان را جز به مهربانی نمی توان پاسخ گفت. برای استادم خوشی هایی بی پایان می خواهم. و این پایان نامه را تقدیم می دارم به آنانی که جزء فراگیری علم هدف والاتری ندارند. رسانه ها در عصر ارتباطات و اطلاعات یکی از مهم ترین ابزارهای دسترسی به اهداف تلقی می شوند. از این رو بعد از جنگ جهانی دوم استقبال وافری از رسانه ها صورت گرفت و سازمان های ارتباطی همراه با مقوله مدیریت آن هم از طریق مطالعه و پیدا کردن قواعد، تشکیل شد. در  عصر حاضر، هیچ حوزه یا منطقه ای بدون توجه به نقش مثبت رسانه ها که واسط و حامل پیام های ارتباطی هستند، نمی تواند به توسعه و بهبود امور زندگی مردم بپردازد، در خصوص رابطه بین رسانه و توسعه تا کنون نظریات مختلفی ارائه شده است؛ عده ای رسانه را ابزاری در خدمت توسعه می دانند و گروهی رسانه را از نتایج توسعه می دانند. اما آنچه غیر قابل انکار است نقش و تأثیر رسانه در فرایند توسعه کشورها از منظر های مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است. علم مدیریت، علم استفاده از منابع محدود برای رسیدن به خواسته های نامحدود است، باید در ابتدا خواسته ها را بشناسیم و اطلاعات وسیعی از داده ها و نیازهایمان به دست آوریم. مدیریت رسانه بحثی ضروری است که در عین بهره گیری از نظریه های مدیریت و رسانه جایگاه مستقلی می یابد. اتولربینکر، در ارتباطات اقناعی، رسانه های ارتباطی را مسیرهایی می داند که از طریق آنها پیامی به مخاطبان می رسد. با این مفهوم، رسانه باید تا حد مطلوب به مثابه گذرگاهی بی مقاومت برای پیام ها عمل کند. پس، رسانه می تواند رادیو و تلویزیون، روزنامه و مجله و هر مسیر ارتباطی برای کسب خبر باشد. بحث جدیدی که کارشناسان ارتباطات به آن می پردازند مدیریت رسانه ای است. مدیریتی که افراد با توجه به معنا و تعریف مدیریت و اداره رسانه برعهده می گیرند. این مدیران باید، علاوه برداشتن هنر مدیریت، هنر انتقال و اقناع را داشته باشند. در  عصر حاضر، هیچ حوزه یا منطقه ای بدون توجه به نقش مثبت رسانه ها که واسط و حامل پیام های ارتباطی هستند، نمی تواند به توسعه و بهبود امور زندگی مردم بپردازد، در خصوص رابطه بین رسانه و توسعه تا کنون نظریات مختلفی ارائه شده است؛ عده ای رسانه را ابزاری در خدمت توسعه می دانند و گروهی رسانه را از نتایج توسعه می دانند. اما آنچه غیر قابل انکار است نقش و تأثیر رسانه در فرایند توسعه کشورها از منظر های مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است. رسانه نقش برجسته ای در قدرت بخشیدن به جامعه دارد در واقع رسانه، اینه و منعکس دهنده ی جامعه است و و ظیفه ی آن مطلع ساختن، آموزش و سرگرم کردن مردم است. آنچه رسانه را می سازد هم توسعه یافته و هم فراوان شده است. رسانه ها به شدت با تغییرات تکنولوژی در هم آمیخته است. گسترش رسانه ها مطئمنا باعث پیشرفت یک کشور نخواهد بود. همه ی سازمان های رسانه ای باید هدف و سیاستشان در جهت توسعه ی جامعه باشد. رسانه ها عامل محرک رشد در بیشتر اقتصادها هستند. کار ایجاد مطالب اینترنتی رسانه ای سرچشمه قابل توجه برای درآمد و مشاغلی است که به طور مستقیم مرتبط و سهیم در ایجاد درآمد هستند. افزایش دسترسی به دانش سطح سواد را بالا می برد که باعث نیرومندی سرمایه های انسانی برای بازدهی بالاتر است. رسانه ها همچنین سهم مهمی در زندگی اقتصادی و اجتماعی و عنصر کلیدی ساختارهای دموکراتیک هستند. ین سهم در توسعه بیشتر به صورت آگاهانه در سیستم های رسانه ای تجسم می یابد.