سریزه: دپښتون ټبرديوې لويې هستۍ ،دشعراوادب ديوه ځلانده اوروښانه ستوري (عبدالرحمان بابا)دژوندزمانه په توروتياروکې پټه ده اوتردې دمه هيڅ داسې کره معلومات اوشواهدنه دي ترلاسه شوي چې دنوموړې ادبي هستۍ دژوندزمانه په کې په روښانه توګه راغلې وي،دژوندپه اړه يې څوک يوڅه اوڅوک بل څه وايي ،نوڅرنګه چې دنوموړي دژوندزمانه صحيح نه ده تصحيح شوې اوپه اړه يې زيات نظرونه ورکړل شوي،چې يوه څېړنيزه موضوع ده،نوله نوروخبروڅخه تېرېږواويواځې په دې بسنه کووچې :عبدالرحمان باباپه قوم مومند دعبدالستارزوى اوپه (١٠٤٢هـ  ق کال)دبهادرپه کلي کې زيږېدلى دى اوهمدارنګه حبيب الله رفيع په خپل کتاب (رحماني خم کې هم دپټې خزانې دغه دليل سم ګڼي اوليکي: عبدالرحمان بابا دعبدالستار مومند زوى دى چې دبهادرپه کلي کې په (١٠٤٢هـ ق) زيږېدلى دى او زياتوي چې رحمان بابادپښتنو دروايتي سلسلة النسب له مخې،سړبن ،په سړبن کې غورياخېل ،په غورياخېلوکې مومند،په مومندوکې ،دويزى اوپه دويزيوکې ابراهيم خېل دى عبدالرحمان بابافقه اوتصوف له ملامحمديوسف يوسفزي څخه زده کړي دي، نورعلوم يې په هندوستان کې سرته رسولي اوبېرته خپل اصلي ټاټوبي ته راګرځېدلى .عبدالرحمان بابايوصوفي مشراوښه شاعرو،چې په دې دنياکې يې يوازې دجمال اوعشق ستاينه کړېده،هغه بې له عشقه بل څه نه پېژانده ،مينه دده دروح عذا اوشعريې دزړه درنځ دوا وه،کوم وخت چې عبدالرحمان بابادشعراوشاعرۍ بحرپه مستۍ راغى نوله دې کلې نه يې هزارخانې ته کوچ وکړاوهلته دېره شو،چې په دې کلي کې به بيادې تل ديوې ونې لاندې ناست و اوپه پښتوژبه به يې خواږه خواږه شعرونه ويل. عبدالرحمان بابابياپه همدې کلي کې په(١١١٨هـ کال)وفات شواودهمدې کلي په مړستون کې خاوروته وسپارل شو.