مقدمه: اپاندیکس زایده ای کوچک و شبیه به انگشت با طولی حدود 10 سانتی متر است که در زیر دسام ایلئوسکال به سکوم چسپیده است. اپاندکس بطور مرتب با غذا پر شده و بعداً به داخل سکوم تخلیه میشود. چون مجرای آن کوچک است و ممکن است به خوبی تخلیه نشود، بناءً بسیار مستعد بروز انسداد و بعد از آن انتان است.  اپاندیسیت یا تورم و التهاب اپاندیکس، شایعترین علت بروز التهاب حاد در مربع سفلی راست بطن است و یکی از شایعترین علل جراحی فوری بطن به شمار میرود. حدود 7% افراد به این عارضه مصاب می شوند، در مردها بیشتر از زنها رخ می دهد و در نوجوانان بیشتر از بالغین دیده میشود. اگرچه در هر سنی و سال ممکن است رخ دهد، اما اکثراً بین سنین 10 تا 30 سالگی اتفاق می افتد.  این رساله در چهار فصل ترتیب گردیده است که فصل اول آنرا معلومات عمومی در مورد اپاندیسیت، بخش دوم عوارض اپاندیسیت، بخش سوم راجع به اپاندیسیت در اطفال و بخش چهارم آنرا مراقبت های نرسنگ در مریضان اپاندیسیت تشکیل میدهد که به شامل موضوعات ذیل میباشد: مراقبت های نرسنگ در مریضان اپاندیسیت شامل: تسکین درد، جلوگیری از کاهش حجم مایع بدن، کاهش اضطراب، رفع انتان ناشی از اختلال موجود یا احتمالی در جهاز هضمی، حفظ سلامت جلد و برقراری تغذیۀ مناسب میباشد. در مریضان اپاندیسیت، شروع محلولهای وریدی برای حفظ فعالیت کافی کلیوی و جایگزینی مایع از دست رفته ضروری است. برای تسکین درد از یک دوای مخدر مثل سولفات مورفین استفاده میشود. در صورت تحمل معمولاً مایعات خوراکی داده می شود، در صورت وجود کم آبی در مرحلۀ قبل از عمل از محلول وریدی استفاده می شود. زمانی که مریض برای رخصت شدن از شفاخانه آماده میشود، نرس های شفاخانه در مورد مراقبت از زخم و تبدیل پانسمان یا شستشوی زخم در صورت نیاز به مریض و خانواده او آموزش میدهند. یک نرس مراقبت در منزل ممکن است برای ازائه کمک در امر مراقبت و یا بررسی مریض از نظر عوارض و نحوه بهبود زخم مورد نیاز باشد.