مقدمه: دیابتDiabetes Mellitus),) یک اختلال سوخت و سازی (متابولیک) در بدن است. در این مریضی توآنایی تولید هورمون آنسولین در بدن از بین می‌رود یا بدن در برابر آنسولین مقاوم شده و بنابراین آنسولین تولیدی نمی‌توآند عملکرد طبیعی خود را آنجام دهد. نقش اصلی آنسولین پایین آوردن گلوکوز خون توسط سازوکارهای مختلف است. دیابت دو نوع اصلی دارد. در دیابت نوع یک، تخریب حجرات در پآنقراص منجر به نقص تولید آنسولین می‌شود و در نوع دو، مقاومت پیش رونده بدن به آنسولین وجود دارد که در نهایت ممکن است به تخریب حجرات بتای پآنقراص و نقص کامل تولید آنسولین منجر شود. در دیابت نوع دو مشخص است که عوامل ژنتیکی، چاقی و کم‌تحرکی نقش مهمی در ابتلای فرد دارند.  در دیابت، سرعت و توآنایی بدن در استفاده و سوخت و ساز کامل گلوکوز کاهش می‌یابد از این‌رو میزآن گلوکوز خون افزایش یافته که به‌آن هایپرگلیسمی می‌گویند. وقتی این افزایش گلوکوز در دراز مدت در بدن وجود داشته باشد، سبب تخریب رگ‌های بسیار کوچک در بدن می‌شود که می‌توآند اعضای مختلف بدن همچون کلیه، چشم و اعصاب را درگیر کند. همچنین دیابت با افزایش خطر مریضی‌های قلبی و وعایی ارتباط مستقیمی دارد؛ لذا تصفیه  و تشخیص زودرس این مریضی در افراد با خطر بالا می‌توآند در پیشگیری از این عوارض مؤثر باشد. تشخیص و همچنین تصفیه  دیابت با آنجام آزمایش گلوکوز خون میسر است.