مقدمه : بدون تردید زراعت ومحصولات زراعتی ازابتدای پیدایش انسان تاامروزعمده ترین عنصرتأمین کنندۀ حیات وزندگی انسانها میباشد. ازآنجایكه غذا منحیث یكی ازاساسی ترین ضروریات  برای دوام زندگی انسانها  ازین بخش حاصل میگردد، بنأ بجاست که میگویند زراعت زیربنای تمدن وسنگ تهداب غنای هرجامعه است.این مسئلۀ عمده عاملی بود که انسانها ازهمان ابتدای خلقت شان زراعت را منحیث اولین شغل وکارخود برگزینند وامروزهم بسیاری ازجوامع به صورت کل و یا هم به صورت نسبی کار و فعالیت شانرا دربخش زراعت جهت داده اند. بااین وصف درجهانی که مازندگی میکنیم ودرعصریکه دوران شگوفایی وپیشرفت های حیرت انگیز علمی وفنی است، متاسفانه هرروزهزاران انسان ازاثرگرسنگی یا سوی تغذیه میمیرند واین مشکل نه تنها رفاه انسان بلکه ثبات اجتماعی را نیز صدمه زده ومتزلزل ساخته است. ازین جهت تأمین غذا درجهان امروزکه نفوس آن با سرعت زیاد روبه افزایش است یکی از مشکلات  اساسی عصرماست .  درین میان افغانستان کشوریکه بنا برویِژگی های جغرافیایی، جوی واقلیمی خود وهم ازلحاظ داشتن زمینهای حاصلخیز ومنابع آبی (دریاها) فراوان وهم ازنظرویژگی های ساکنین این سرزمین، ازقدیم الایام کشوری زراعتی می باشد وشغل عنعنوی مردم این کشوررا زراعت تشکیل میدهد. به اساس ارقام منتشر شده، بیشترازدوسوم جمعیت افغانستان در بخش زراعت اشتغال دارند وازجملۀ مساحت مجموعی 656000 کیلومترمربع کشور، تنها 12درصد(9/7ملیون هکتار) آن قابل زرع بوده، 3 درصد تحت پوشش جنگلات، 46 درصد چراگاهای دایمی و 39 درصد متباقی را کوه ها و آبادی ها تشکیل داده است. ازجملۀ 9/7میلیون هکتارزمین قابل زرع، کمترازچهارمیلیون آن به نسبت عدم دسترسی به آب وخدمات زراعتی همه ساله تحت کشت آبی و یا هم  للمی قرار میگردد. قابل تذكر است كه سکتورزراعت در افغانستان بیشترشکل عنعنوی وسنتی راداشته ودرمقایسه باکشورهای پیشرفته و دارای زراعت میکانیزه درموقعیت ضعیفی قراردارد. علاوتاً جنگهای چند دهۀ اخیر، خشکسالیهای پیهم وعدم موجودیت یک دولت مقتدر باامکاناتی که زیربناهای زراعتی رافراهم کند، صدمات شدیدی رابرپیکرسکتورزراعت افغانستان وارد نموده است. بنابرعدم توجه به بخش زراعت وعدم مهیاساختن امکانات برای رشد همزمان آن با سایرسکتورهای اقتصادی، دامنۀ فقر، بیکاری وعقب ماندگی اقتصادی در كشور گسترش یافته وما را به تولیدات زراعتی كشور های همسایه و منطقه بیشتر از پیش وابسته ساخته است.بادرک مطالب فوق واینکه بخش وسیع نفوس فعال کشوردرسکتورزراعت قسماً ویا کلاً مصروف اند، کارشناسان و آگاهان اموررا باور به این است که رشد این بخش مهم می تواند تاثیرسازنده ای را بر رشد سایر بخشهای اقتصادی کشورداشته باشد.  بنا بر همین دلیل بادرنظرداشت لایحه وزارت محترم تحصیلات عالی پایان نامه تحصیلی خود راتحت عنوان"نقش زراعت درروند انکشاف اقتصادی افغانستان"به همکاری استاد محترم پوهنوال ولی محمد "فائز" آمردپیارتنمت امور مالی وپولی ورئیس پوهنحئ اقتصاد پوهنتون بلخ تهیه وترتیب نمودم.این تحقیق اثرناچیز برای به تصویر کشیدن وضعیت فعلی زراعت افغانستان که آشکارا وضیعت خوبی ندارد، ارزیابی علل عدم رشد و یا کندی رشد زراعت، جستجوی  امکانات و راه ها برای پیشرفت سکتور زراعت و بالاخره بررسی اینكه که رشد سکتور زراعت چه نقشی را میتواند درانكشاف  اقتصادی کشور داشته باشد وچه اقدامات و تدابیر باید برای رشد و بهبودی سکتور زراعت در افغانستان اتخاذ گردد.